Everything was a dream...

Everything was a dream...

Everything was a dream,
From things of impossibility,
To things of improbability,
All these were a dream.

To all those fantasies,
Which were driven by ecstacies,
Stay away from the shore,
Because you don't exist anymore.

Talk about the shore,
Where all thoughts come in galore,
And now you made a mess of it,
So now the shore has a name for it.

Now in the current flow of the sea,
There isn't much show of the glee,
But there is some great sight,
Of things which are going to be bright.

Everything was a dream,
But now there is an aim,
For things to be the same,
Even if not for another dream.

സ്വപ്നം - 1

ഞാൻ ഒരിക്കൽ കണ്ട വളരെ അസ്വാഭാവികവും പേടിപ്പിക്കുന്നതുമായ ഒരു സ്വപ്നത്തെ കുറിച്ചാണ് നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കുന്നത്. സ്വപ്നത്തിന്റെ കഥ ചുവടെ... 

ഞാൻ കൊല്ലം എസ്.എൻ.കോളേജിൽ എന്തോ പരിപാടിക്ക് ആയി ബൈക്കിൽ പോകുകയാണ്. ശെരിക്കുമുള്ള എസ്.എൻ.കോളേജിന്റെ അകം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഞാൻ ഇവിടെ കാണുന്നത് മുംബൈയിൽ ഒക്കെ ഉള്ള പോലെ ഒരു വലിയ സെറ്റപ്പ് കോളേജ് ആണ് 😁😁 ഞാൻ ബൈക്ക് എവിടെയോ ഒതുക്കി വെച്ചു അകത്തു കേറി. കെട്ടിടത്തിന്റെയും മറ്റും infrastructure കണ്ടു ഞെട്ടി പോകും. അതുപോലെ ആണ്. ഇതിനിടെ എനിക്ക് ഒരു കാൾ വന്നു. യു.എസ്.നമ്പർ ആണ് 😐 ഞാൻ കാൾ എടുക്കുമ്പോൾ കേൾക്കുന്നത്,

"ഉവ്വാഉവാഉവാഉവ്വാ... യൂ ഹാവ് തേർട്ടി ഡേയ്സ് മോർ..."

ഞാൻ ഞെട്ടി. 😰 ഇതിനി എന്താണാവോ... എന്തെങ്കിലും ആകട്ടെ, ഞാൻ അകത്തു കടന്നു. ഡിഗ്രിക്ക് കൂടെ പഠിച്ച കുറച്ചു പേരെയും, പിന്നെ സിനിമാ നടി എസ്തർ അനിലിനെയും ഒക്കെ കാണുന്നുണ്ട്. 😂 നന്നായി, പരിപാടിക്ക് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്ന ഒരുകൂട്ടം പെണ്പിള്ളേരെയും പല ഇടത്തായി കാണുന്നുണ്ട്. അകം ചുറ്റാൻ നല്ല സ്ഥലം. 

അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ഒരു മൂത്രശങ്ക. ഒരാളോട് ചോദിച്ചു, ടോയ്ലറ്റ് എവിടെ ആണെന്ന്. പുള്ളി ഏതൊക്കെയോ ഊടുവഴികളിലൂടെ നടത്തി അവസാനം ഒരിടത്തു എത്തി. നോക്കുമ്പോൾ ടോയ്ലറ്റ് എന്ന ബോർഡ് ഉണ്ട്, എന്നിട്ട് ഉള്ളതോ, 4 വലിയ സ്പോഞ്ച് കഷണങ്ങൾ നിരത്തി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. 😶 പുല്ല്, ഇതിപ്പോ കഷ്ടം ആയല്ലോ. എന്നാലും സാധിച്ചേക്കാം ന്നു കരുത്തിയപ്പോഴോ, രണ്ടറ്റത്തും പെണ്പിള്ളേര് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്നു. 😬 ദുരിതം... 

അങ്ങനെ ഞാൻ പുറത്തു ഇറങ്ങി. അപ്പോൾ മുന്നേ വന്ന കാൾ വീണ്ടും വന്നു. ഇത്തവണ, ഞാൻ മുൻപ് ആ കാൾ എടുത്തത് കൊണ്ടു ആയിരിക്കും, അതിൽ പേര് തെളിഞ്ഞു വന്നു: 'സാഷ പ്രിസ്റ്റീൻ'. ഞാൻ കാൾ എടുത്തു, അതേ കാര്യം വീണ്ടും കേട്ടു. ചെറുതായി പേടി ആയി തുടങ്ങി, ഇനി ആരെങ്കിലും എന്നെ തട്ടിക്കളയാൻ ക്വൊട്ടേഷൻ വിട്ടത് ആണോ??🥶 അറിയില്ല. ഞാൻ പുറത്തു വന്നു നോക്കുമ്പോൾ, എന്റെ കോളേജിൽ നിന്നു വന്ന സാറന്മാർക്ക് ഒക്കെ ഫുഡ് കൊടുക്കുന്നു അവിടെ. എനിക്ക് ആണെങ്കിൽ നല്ല വിശപ്പും. ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞ ഒരു സീറ്റിൽ കേറി ഇരുന്നു സദ്യ ഉണ്ടു. ഹമ്പോ, ഇജ്ജാതി ഭക്ഷണം...🤤😋 ഇതുപോലെ ടേസ്റ്റ് ഉള്ള ഫുഡ് ഞാൻ കഴിച്ചിട്ടേ ഇല്ല... പായസം കൂടി കഴിച്ചപ്പോഴേക്കും കണ്ണു നിറഞ്ഞു.🥺 ഞാൻ ഒരു സാറിനോട് കുക്ക് നെ കാണുകയാണെങ്കിൽ പറയണേ ന്നു പറഞ്ഞു. എന്നാൽ അവർ എല്ലാരും അതിനെ എന്തോ കാരണം കൊണ്ടു എതിർത്തു. എന്നിട്ടും എതിർപ്പ് അവഗണിച്ചു ഞാൻ അയാൾ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അഭിനന്ദിച്ചു. 🥰

എന്നാൽ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ പേടിയായി, അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർ ആരും അവിടെ ഇല്ല. വെളിച്ചവും പോയി, ഇരുണ്ടു മൂടി ആകാശം. 😱 നേരത്തെ പറഞ്ഞ പോലെ, ഭയങ്കര infrastructure ഉള്ള കോളേജ് ന്നു പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല, ടോയ്ലറ്റും ഇല്ല, ലൈറ്റും ഇല്ല.🤣 സാഷ ചേച്ചി പിന്നെയും വിളിച്ചു. മടുത്തു പുല്ല്... കുറെ നേരം ആയി... 😑 അങ്ങനെ ഞാൻ ഇരുട്ടത്തു കൂടി തപ്പി പിടിച്ചു ബൈക്ക് കണ്ടുപിടിച്ചു, ഇരുട്ടത്തു കൂടി ഓടിച്ചു പുറത്തു ഇറങ്ങി. എത്തിയത് ഒരു വലിയ മൈതാനത്തിന്റെ മുന്നിൽ. വെളിച്ചം ഉണ്ട് അപ്പോൾ, അതുകൊണ്ട് സമാധാനം ആയി. ഉത്സവ പറമ്പ് ആണ്, അതിന്റെ പന്തൽ ഒക്കെ ഉണ്ട് അവിടെ. 

അങ്ങനെ ഞാൻ അകത്തോട്ട് ഓടിച്ചപ്പോഴേക്ക് മഴ വന്നു. ഞാൻ ബൈക്ക് ഉരുട്ടി കയറ്റി പന്തലിൽ അകത്തു കയറ്റി അവിടെ ഇരുന്നു. സാഷ ചേച്ചി ദേ വീണ്ടും വിളിച്ചു അതേ കാര്യം പറഞ്ഞു. എനിക്ക് ശെരിക്കും പേടി ആയി, ജീവിക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ലേ ഇവർ? 😕 അങ്ങനെ ഞാൻ വീട്ടിൽ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷെ വഴി അറിയില്ല. അങ്ങനെ ഞാൻ ഗൂഗിൾ മാപ്പ് നോക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. 

ഇനി, സ്വപ്നത്തിലെ ഗൂഗിൾ മാപ്പ് നു ഒരു കുഴപ്പം ഉണ്ട്, അതായത്, അതിൽ ഗൂഗിൾ മാപ്പ് ഉപയോഗിക്കണമെങ്കിൽ ആദ്യം നമ്മുടെ കാൾ ഒരു verified നമ്പറുമായി കാൾ കണക്ട് ആകണം... ഓടിപി പോലെ ഉള്ള സെറ്റപ്പ്. 😛 അങ്ങനെ ഞാൻ ആദ്യം എന്റെ കോളേജിലെ എച്.ഒ.ഡി നെ വിളിച്ചു. എന്നാൽ പുള്ളി കാൾ എടുത്തില്ല.

അങ്ങനെ ഞാൻ അമ്മയെ വിളിച്ചു. അപ്പോൾ അമ്മ കാൾ എടുത്തിട്ടു എന്നെ 4 5 ശകാരം, "നീ എവിടെ ആണ്, നിനക്ക് ബോധം ഒന്നും ഇല്ലേ, ഓരോന്നിനു പേര് കൊടുത്തിട്ട് ഇമെയിൽ ഉം നോക്കാതെ നടന്നോളും ന്നു..." 😥 അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായത്... ഞാൻ ഏതോ internship പോലെ എന്തിനോ പേര് കൊടുത്തിട്ട് ഫോളോ അപ്പ് ചെയ്യാതെ വിട്ടിരുന്നു, അതിന്റെ ബാക്കി ആയിരുന്നു അതെന്നു... 😂🤣 എങ്ങനെ ഉണ്ട്, ഈ നീണ്ട സ്വപ്നം??

Those 9 years...

I love to write in both English and Malayalam, with terrible mistakes hoping to get corrected by the course of time, and now if someone ask me why this one is in English, even I have no answers to that.

Now if I look back to that impromptu break I had from this platform, those nine years were full of stages of me building up myselves. I did learn how to be a nice person, how to behave properly, even between certain obscene situations, I learnt how to reassess and repair to an extent, and more, to add the recent one: just don't get too excited about turnarounds in our life. Watch the show, and take what's yours. Face your problems with a fine smile, even if that smile is of helplessness. It certainly boosts our morale of moving forward with it. ❤️

എല്ലാം പാഠങ്ങൾ...

മാസങ്ങൾ കടന്നു പോകുന്നു... ഓരോ മാസവും ഓരോന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നു... ഓരോ ആഴ്ചകളും കുറെ അനുഭവിപ്പിക്കുന്നു... നാം പോലും അറിയാതെ നാം നമ്മിൽ തന്നെ പരിണമിക്കുന്നു... ഒരുപാട് ആൾക്കാരെ നമ്മൾ കാണുന്നു, ചിലരോട് സംവദിക്കുന്നു, ചിലരെ നമ്മൾ കാണുന്നു... കണ്ടു പഠിക്കുന്നു... 

പ്രായത്തിന് മുതിർന്നു എന്നു കരുതുന്ന ഈ സമയത്തിൽ, ഞാൻ കാണുന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം എന്റെ പരിണാമത്തിനു സംഭാവന ചെയ്യുന്നതാണ്. സന്തോഷങ്ങൾ വരുമ്പോൾ ഹൃദയം സന്തോഷിക്കുന്നു, പ്രശ്നങ്ങൾ വരുമ്പോൾ ഇന്ന് ഞാൻ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു... എന്തിന് ആ പുഞ്ചിരി, എനിക്ക് പോലും അറിയില്ല. എന്തിരുന്നാലും നല്ലൊരു സമയം. മനസ്സിനെ നോവിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ പുഞ്ചിരിക്കാൻ തോന്നുന്നതും, പുഞ്ചിരിക്കുന്നതും ഒരു പുതുമയുള്ള അനുഭൂതി ആകുന്നു. കണ്ടറിയണം, എന്താണ് എനിക്കായി വരാൻ ഉള്ളത് എന്നു... ❤️

മടങ്ങി വരവ്?

 നീണ്ട 9 വർഷങ്ങളും 3 മാസങ്ങളും ശേഷം ഇവിടെ ഒരു കുറിപ്പ് എഴുതി ഇടുക എന്നത് എന്നെ സംബന്ധിച്ചു ഓർമകൾ പുതുക്കുന്നതും കഴിയുമെങ്കിൽ ഈ പ്ലാറ്റ്‌ഫോം ൽ എന്തെങ്കിലും കുറിച്ചിടാൻ കഴിയുമെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടാക്കുന്നതും ആണ്. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെ ഒരു ഇടം ഉണ്ടെന്നതെ മറന്നുപോയി... വളർന്നു വന്ന വഴിയിൽ, എല്ലാം മറന്നു പോയി. എന്തെങ്കിലും ഓർമകൾ ബാക്കി കിടക്കുമെങ്കിൽ ഇവിടെ കുറിക്കാൻ ശ്രമിക്കും. ചിത്രങ്ങളെ കാൾ എഴുത്തുകൾ ക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകി പോകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. കഴിയുമോ എന്നത് കണ്ടു അറിയണം... തിരക്കുകളിൽ പെട്ടു ഇങ്ങനെ പോയിരുന്നതിനാൽ ഇന്ന് ഏറ്റവും വലിയ ഒരു തിരക്കിന്റെ ഇടയിൽ ആണ് വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ ഓർമ വഴി തെളിച്ചത്... ഉടനെ തന്നെ വരാൻ സാധിക്കും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ,

പുതുമഴത്തുള്ളികൾ.

മുത്തച്ഛന്‍ മരത്തിന്റെ കഥ

     ഒരു ദിവസം കുറെ കുട്ടികള്‍ ആ മുത്തച്ഛന്‍ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍ ഓടിക്കളിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ തൊണ്ണൂറുവയസ്സുതോന്നുന്ന ഒരു വൃദ്ധന്‍ വടിയുംകുത്തി അവിടെത്തി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു, “കുട്ടികളെ, നിങ്ങള്‍ക്ക് അറിയാമോ ഈ മരത്തിന്റെ കഥ?”. അപ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍, “ഇല്ല മുത്തച്ഛാ... ആ കഥ ഒന്നു പറയാമോ?” അപ്പോള്‍ മുത്തച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു, എന്നാല്‍ കേട്ടോളൂ,

      പന്ത്രണ്ടുവര്‍ഷം മുമ്പു കുറെ മരംവെട്ടുകാര്‍ വന്നു, ഈ മരം വെട്ടാന്‍. അന്ന് അവര്‍ വെട്ടാന്‍ കയ്യോങ്ങിയതും ഞാന്‍ അവിടെ എത്തി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു, “ദയവുചെയ്തു ഈ മരം വെട്ടരുത്. ഈ മരം ഈ നാടിന്റെ ഹൃദയമാണ്. ഇത് വെട്ടിയാല്‍ ഈ നാടിന്റെ മനസ്സാകെ നശിക്കും.” 

    ഇതുകേട്ട അവര്‍ പറഞ്ഞു, “അതുപറയാന്‍ നിങ്ങളാരാ? ഞങ്ങള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ പറഞ്ഞിട്ടു വന്നതാ; റോഡിന്റെ വികസനത്തിന് വേണ്ടി. ഞങ്ങള്‍ എന്തായാലും ഈ മരം മുറിക്കും.” 

    അന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “അങ്ങനെ പറയരുതു മകനേ, നിങ്ങള്‍ക്ക് അറിയില്ല ഈ മരത്തിന്റെ മാഹാത്മ്യം. ഞങ്ങളുടെ ബാല്യകാലത്ത് ഇത് നല്ലൊരു മരമായിരുന്നു. അന്നൊക്കെ പള്ളിക്കൂടത്തീന്നു വന്നാല്‍ ഈ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്‍ ഞങ്ങള്‍ ഒത്തുകൂടും. രാമാ, സുശീലാ എന്നൊക്കെ വിളിച്ച് പലകളികള്‍ കളിക്കും. കളിതമാശകള്‍ പറഞ്ഞു രസിക്കും. വയലിലൂടെ ഓടി രസിക്കും. ഈ മരം ഇടയ്ക്കു ഫലങ്ങളും തരും. ദിവസവും വൈകുന്നേരം വരെ ഞങ്ങളുടെ താവളം ഇതായിരുന്നു. വഴിയാത്രക്കാര്‍ക്ക് ഇത് തണല്‍ തരുന്നു; അന്നും ഇന്നും എന്നും. ഇനി പറയൂ, ജനങ്ങള്‍ക്ക് ഇത്രയേറെ ഉപകാരപ്രദമായ ഈ മരം ഇനി നിങ്ങള്‍ക്ക് വെട്ടണോ?

      അന്ന് മരംവെട്ടുകാരുടെ തലവന്‍ പറഞ്ഞു, “പക്ഷേ, പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് വളരെ ഉപയോഗം ഭവിക്കുന്ന റോഡ് പദ്ധതി നടപ്പാക്കിയേ പറ്റൂ. പിന്നെങ്ങനാ?...”

അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “ഞാന്‍ ഇത്രയും പറഞ്ഞതില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. ഈ മരത്തിനെ കുറച്ചു കാലം കൂടി ജീവിക്കാന്‍ അനുവദിച്ചാല്‍ അത്രയും നാള് കൂടി ഇതിന് ലോകത്തെ സഹായിക്കാന്‍ പറ്റും. അത്രയും പുണ്യം കൂടി ഈ മരത്തിന് കിട്ടട്ടെ. നോക്കൂ, നൂറ്റിചില്വാനം വയസായി ഈ മരത്തിന്. കുറച്ചു കൂടി ഇത് ജീവിച്ചാല്‍ നമുക്ക്‌ ഇതില്‍നിന്നും ഒരുപാട് ഗുണം ഭവിക്കും. ഇതു നിങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിട്ടവരോട് പോയി പറഞ്ഞു നോക്കൂ, അവര്‍ ഇതിനെ അനുകൂലിക്കും എന്നുറപ്പുണ്ട്.”

      ഇത്രയുമായപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരുടെയും മനസ്സ് നിറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ അവര്‍ പറഞ്ഞു, “ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെയൊന്നും ചിന്തിച്ചില്ല. ഞങ്ങളോടു ക്ഷമിക്കൂ. ഇനി ഈ മരത്തിനുനേരെ കയ്യോങ്ങാന്‍ പോലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് ധൈര്യം വരില്ല. ഞങ്ങള്‍ പോകട്ടെ?”

      വൃദ്ധന്‍ ഇത്രയും പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയപ്പോഴേക്കും കുട്ടികളുടെ ഉള്ളില്‍ ഒരു താളായി ആ കഥ കുറിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. അവര്‍ സന്തോഷത്തോടെ മരത്തിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു വലംവച്ചു.

ഒരു ദ്വീപ്‌ ജനിക്കുന്നു.....

         1927ലെ കാറ്റുള്ള ഒരു പ്രഭാതം. അലക്സ് സി.എച്ച് ഫെര്‍ണാണ്ടസ് എന്ന മിടുക്കനായ നാവികന്‍ തന്‍റെ കപ്പല്‍ തായിലണ്ടില്‍നിന്നും പസിഫിക് സമുദ്രത്തിലൂടെ ചിലിയിലേക്ക് നയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കൂടെയുള്ളത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പത്തുമുപ്പത് സഹായികള്‍. ഓളങ്ങള്‍ അലയടിക്കുന്ന ശബ്ദം മാത്രം. കപ്പല്‍ ഉലച്ചിലൊന്നുമില്ലാതെ സഞ്ചരിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍ അതാ അവിടെ, ദൂരെ, ഒരു പച്ചപ്പ്. അലക്സ് ബൈനോക്കുലര്‍ എടുത്തു നോക്കി.

      അതെ, അതൊരു ദ്വീപാണ്. പലവിധ മരങ്ങള്‍ കാണുന്ന ഒരു കൊച്ചുദ്വീപ്. അലക്സ് മാപ്പ് എടുത്തു നോക്കി. ഇല്ല, അതില്‍ അങ്ങനെയൊരു ദ്വീപ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. അദ്ദേഹം കപ്പല്‍ അങ്ങോട്ടടുപ്പിച്ചു. അവിടെ ജനവാസമില്ല എന്നു കണ്ടുപിടിച്ച അവര്‍ കപ്പല്‍ നങ്കൂരമിട്ട് അവിടെ താമസമാക്കി. 

      അവര്‍ അവിടെ നിന്ന് പുതിയ വിവരങ്ങള്‍ ശേഖരിച്ചു – അവിടെ വളരുന്ന ചെടികള്‍, മരങ്ങള്‍, വരുന്ന പക്ഷികള്‍ തുടങ്ങിയവ. പകലും രാത്രിയും അവര്‍ ഗവേഷണം നടത്തി. അവര്‍ അവിടെ 1 മാസം താമസിച്ചു. അവര്‍ക്ക് പോകാന്‍ സമയമായതിനാല്‍ ആ ദ്വീപിന് അലക്സാണ്ട്ര വി 5 എന്നു പേരിട്ട് അവിടെനിന്നു പോയി. ചിലിയില്‍ എത്തിയ അവര്‍ ശേഖരിച്ച വിവരങ്ങളും തങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടും അവിടത്തെ മേലുദ്യോഗസ്ഥരെ അറിയിച്ചു. ആ സ്ഥലത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ പഠിക്കാന്‍ ഒരുപറ്റം ശാസ്ത്രജ്ഞരെക്കൂട്ടി അവര്‍ അലക്സാണ്ട്രയിലേക്ക് പോയി. വഴി കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ വടക്കുനോക്കിയന്ത്രം ഉണ്ടായിട്ടും കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടി. ആ ദ്വീപിനെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ പഠിച്ചെടുത്ത അവര്‍ ദ്വീപിന്റെ വിവരങ്ങള്‍ ലോകത്തെ അറിയിച്ചു. അങ്ങനെ പതിയെ കുറച്ചു കൂട്ടര്‍ അവിടെ താമസമാക്കിത്തുടങ്ങി, പിന്നെ അതുവഴി വന്ന കപ്പല്‍ യാത്രികരുടെ തമ്പടി കേന്ദ്രവുമായി. പതിയെ അലക്സാണ്ട്ര വി 5 തരക്കേടില്ലാത്ത ജനവാസമുള്ള ഒരു ദ്വീപായി.

മറുക്‌

മൂക്കിന്‍ തുമ്പില് മറുക്‌

കാലിലുമുണ്ടൊരു മറുക്‌

ഇടത്തേക്കയ്യില്‍ മൂന്നുമറുക്‌

വലത്തേക്കയ്യില്‍ രണ്ടുമറുക്

എല്ലായിടവും മറുക്‌... മറുക്‌...

കറുകറുമറുക്‌...

(14.11.2011)

ചിത്രങ്ങള്‍-7

ചിത്രങ്ങള്‍ - 6